To wyrażenie mogłoby stanowić całkiem niezły reklamowy slogan, gdyby portal www.nasza-klasa.pl potrzebował rozgłosu. Jednak fenomen witryny polega na rozsianej po całej sieci popularności. Samoczynnie uzupełniają się listy obecności, przychodzą spóźnialscy. Przybywa zdjęć dziatwy – tamtej klasowej i tej własnej, z dorosłego życia. Zapełnia się skrzynka odbiorcza i wiecznie przeciążone serwery. W końcu człowiek jest istotą stadną, funkcjonuje w gromadzie. Tutaj ma nieskończoną ilość możliwości i stad do wyboru. Wolno szukać i dodawać znajomych (nawet najbardziej zapomnianych), wklejać zdjęcia i komentarze. Wolno i nawet należy się przechwalać, lansować i chwalić innych.
Wszyscy wiedzą o nas więcej, aniżeli my sami. Wystarczy wpisać nazwisko, miejscowość, wcisnąć enter i już wiadomo, jakich mamy przyjaciół, gdzie spędzamy wakacje, jaki mamy stan cywilny, ile posiadamy dzieci na utrzymaniu, psów, rybek i czego tam jeszcze. Takiego splendoru nie przewidział żaden z ojców założycieli. Portal przebija popularnością nawet serwisy randkowe, fora dyskusyjne i czaty. Chyba tylko niezmordowane m jak miłość i oratoria Piotra Rubika mogą konkurować z tak ogromną ilością odwiedzin.
W ten sposób powstają nowe przyzwyczajenia. Bo oto przeciętny Polak po przyjściu do pracy rytualnie loguje się w naszej-klasie i zostaje wkręcony w wir poszukiwań – to jest jak nałóg. Kolekcjonujemy znajomych jak kiedyś znaczki, puszki po piwie, czy opakowania po batonikach i czekoladkach z Zachodu. I nie bez powodu niektóre urzędy państwowe blokują pracownikom dostęp do portalu w trosce o jakość i efektywność pracy.
Poniedziałki zwykle upływają na sentymentalnych wspomnieniach weekendowych spotkań w gronie klasowym, opowieściach o pierwszej miłości, studniówkowym partnerze albo rozczarowaniach – jak można się tak roztyć, zestarzeć, osiwieć, wyłysieć. A wszystko połączone z pokazem ostatnio wykonanych zdjęć. I tak do piątku. A potem kolejne spotkania.
Wirus naszej-klasy mutuje. Przejawia się to w powstawaniu familijnych profili oherbowanych zmyślonymi rodowymi godłami. Powstają profile firm zatrudniających kiedykolwiek danego usera. A także karykaturalne serwisy (np. nasza-cela), oraz cokolwiek konkurencyjne, jak www.nasze-wesele.eu. Podobno jest także nasza-d…, ale piszący te słowa miał trudności w odnalezieniu tej jakże szacownej witryny.
To nie jest groźne, co najwyżej zaraźliwe. Miejsce bezkarnego szperania i podglądactwa. Małe google i wikipedia razem wzięte. Big brother offline w wersji lajt. Pamiętajmy o tym składając podanie o pracę, albo starając się o przyjęcie dziecka do nowego przedszkola, czy żłobka. Nie pozwólmy złośliwie mutować niegroźnym wirusom netowego ekshibicjonizmu. Ostatecznie, to Internet jest dla nas, a nie odwrotnie. Czyż nie jest tak, że nie należy inwestować w akcje, kiedy kupując w kiosku gazetę słyszymy, że warto dziś zagrać na giełdzie? O naszej-klasie mówią już wszyscy.
